عرش نیوز ؛‌ آیت الله احمد جنتی اوایل فروردین ماه سال جاری به جزیر خارگ سفر کرد و از بخش های مختلف این جزیره بازدید کرد.

دبیر شورای نگهبان در سفر به جزیره خارگ، از تبعیدگاهش در زمان قبل از انقلاب دیدن کرد.

وی در این سفر ضمن دیدار با مردم این جزیره در مسجد امیرالمومنین (ع) خارگ، از نمایشگاه دستاوردهای شرکت پایانه های نفتی ایران، نمایشگاه آثار جنگ و مقاومت جزیره خارگ، نمایشگاه دستاوردهای نیروی دریایی ارتش، نمایشگاه دستاوردهای پدافند هوایی، بیمارستان صحرایی دفاع مقدس، مکتب القرآن امام حسین(ع) و دبستان دخترانه تمام هوشمند رستگاران بازدید کرد.

حضور در مزار شهدای جزیره، زیارت بقعه امامزاده میر محمد حنفیه و دیدار با مسئولان جزیره خارگ از دیگر برنامه های آیت الله جنتی در نوروز 92 بود.

آیت الله جنتی در سخنانی در جمع مردم خارگ، خواستار رسیدگی سریع مسئولان به مشکلات مردم خارگ و همچنین جلوگیری از مشکلاتی همچون اعتیاد و فساد شد.

دبیر شورای نگهبان با اشاره به کارهای عمرانی صورت گرفته از زمان تبعید وی به جزیره خارگ تا کنون، تصریح کرد: کارهای صورت گرفته در سطح جزیره به حمدالله بسیار عالی بوده و امیدوارم با همت مسئولین بیش از این نیز پیشرفت کند و این پیشرفت ها به صورت مداوم ادامه داشته باشد.

امام جمعه موقت تهران دلیل مشکلات اقتصادی کشور را به دو قسمت مشکلات داخلی و خارجی تقسیم کرد و افزود: مشکلات خارجی همانند تحریم ها به واسطه دشمنی های آمریکا با ایران گریبان مردم را گرفته است و مشکلات داخلی نظیر سوء مدیریت ها، ناکارآمدی و اختلاس های صورت گرفته هم از طرفی دیگر بر حجم مشکلات افزوده که انشاالله با تلاش های صورت گرفته این مشکلات نیز برطرف خواهد شد.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام ادامه داد: در این زمینه رهبر معظم انقلاب اسلامی بیش از سایرین پیگیر رفع این مشکلات هستند و مسئولین نیز موظفند در رفع آنها تمام تلاش خود را به کار گیرند و خصوصاً در زمینه مشکلات شغلی جوانان باید بیشتر تلاش نمایند، چرا که دغدغه ی اکثر جوانان و خانواده ها همین موضوع است و هر مسئولی به نوبه ی خود باید برای حل آن بکوشد.

آیت الله جنتی افزود: البته دشمن از این ایستادگی ما وحشت دارد و از این مردم حساب می برد و با وجود این سختی ها ما امروز شاهد پیشرفت های متعدد در زمینه های گوناگون نظیر انرژی هسته ای، هوافضا، پزشکی، صنعتی و نظامی بوده ایم و با ایستادگی در برابر مشکلات می توان آینده ی روشنی را برای کشور رقم زد.

 

در آستانه سالروز قیام 29 بهمن 1356 مردم تبریز

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحيم‌
خوشامد عرض ميكنم به همه‌ى شما برادران عزيز، خواهران عزيز، جوانان عزيز؛ مخصوصاً خانواده‌هاى معزز شهدا، دانشوران، علما، مسئولان، كه اين راه دور را طى كرديد و هديه‌ى ارزشمند محبت و لطف و پيام استقامت مردم عزيز آذربايجان را به اين مناسبت به اينجا آورديد. اميدواريم خداوند متعال به همه‌ى شما لطف كامل و فراوان و رحمت شامله عنايت فرمايد. و همين جا به وسيله‌ى شما برادران و خواهران عزيز سلام عرض ميكنم به همه‌ى مردم آذربايجان و تبريز، مرد و زن مؤمن؛ كه حقيقتاً حضور آذربايجان و تبريز و ديگر شهرهاى آن منطقه، در همه‌ى دورانهاى گذشته‌ى ما، از صد سال، صد و پنجاه سال قبل تا امروز، در حركت ملت ايران، تعيين‌كننده بوده است. امروز هم همين جور است. شماها هستيد كه با همت خودتان، با غيرت خودتان، با ايمان خودتان، با عزم راسخ خودتان، توانسته‌ايد عزت اين كشور و اين ملت را در مقابل دشمنان حفظ كنيد. هر روز هم كه گذشته است، جلوه‌ى آذربايجان در عرصه‌هاى گوناگون بيشتر شده است. سى و پنج سال از ۲۹ بهمن سال ۵۶ ميگذرد. آذربايجان، امروز از جهت ايمان، استقامت، بصيرت و ايستادگى، حتّى از آن دوران مهم و سرنوشت‌ساز هم جلوتر است. اين همه توطئه، اين همه بدخواهى براى جدا كردن احساسات بعضها و بخشهاى مختلف اين ملت، اثرش درست بعكس بوده است. شما بوديد كه توانستيد هميشه پيشگام و پيشرو باشيد. در واقع شما هستيد كه لنگر آرامش اين كشوريد. در واقع آنطور كه شما در شعرتان گفتيد، بنده عرض ميكنم: «آرامِ دل ايران سيزلر سيز».(۱)
 يك خصوصيتى در مردم عزيز آذربايجان انسان بوضوح مشاهده ميكند؛ اين خصوصيت در بعضى از مناطق كشور هست، اما در آذربايجان به شكل بارزى وجود دارد و آن اين است كه مبارزات و حركت غيرتمندانه‌ى مردم آذربايجان در دوره‌هاى مختلف؛ در قضيه‌ى مشروطه، در قضيه‌ى اشغال نظامى، در قضاياى گوناگون - كه در اغلب اين قضايا، پيشروِ ديگران هم بودند - همواره با دين و ايمان دينى همراه بوده است. با اينكه جريان روشنفكرى چپ و همچنين جريان روشنفكرى وابسته‌ى به غرب در منطقه‌ى آذربايجان فعال بود - از همان روزهاى اولِ ورود روشنفكرى بيمار به كشورمان - و سعى ميكردند مردم را از دين جدا كنند، در عين حال اگر شما نگاه كنيد به نهضتهائى كه در آذربايجان شكل گرفت و خيلى از آنها نهضتهاى عمومى ملت ايران بود كه آذربايجانى‌ها جلوتر از ديگران بودند، مى‌بينيد با وجود آن تلاشها، حركت مردم و پيشروان و سرسلسله‌هاى حركتهاى مردمى در آذربايجان، بر پاى‌فشارى و پايبندى خود به مسائل دينى، صريح‌تر از همه بودند. در تبريز، ستار خان ميگفت: فتواى علماى نجف در جيب من است. يعنى اين مرد بزرگِ مبارزِ شجاع، كار خودش را با هدايت علما و مراجع نجف تنظيم ميكرد؛ درست نقطه‌ى مقابل آنچه كه آن روز تفكرات جريانهاى روشنفكرىِ شرق و غرب ميخواستند در اين كشور اعمال كنند. هميشه همين جور بوده، امروز هم همين جور است، فردا هم همين جور خواهد بود.
 ملت ايران در مجموعه‌ى خود، ايمان دينى را معيار و ملاك و راهنما قرار داده است. مثال را ما از آذربايجان زديم، اما در سرتاسر كشور، با اندازه‌هاى كم و زياد، همه‌ى ملت ايران اينجورند. حركت، حركت همراه با غيرت و شجاعت و احساس مسئوليت است؛ اما با راهنمائى دين، با پشتوانه‌ى ايمان دينى؛ اين خيلى ارزشمند است. براى همين هم هست كه شما ملاحظه ميكنيد خطراتى كه معمولاً از طرف قدرتهاى سلطه‌گر جهانى متوجه ملتها ميشود و آنها را متزلزل ميكند، اين خطرها ملت ايران را متزلزل نكرد. حالا در برهه‌ى كنونى، زمان مسئله‌ى تحريمها و فشارها گفتند كه ميخواهيم براى ملت ايران تحريم فلج‌كننده تنظيم كنيم؛ تنظيم هم كردند. دو سه روز قبل از بيست و دوى بهمن، يك مرحله‌ى جديد تحريمها را وارد معادلات كردند؛ چند ماه قبل هم - در مرداد همين سال - باز مجدداً همين كار را انجام دادند. يعنى در ايام بيست و دوى بهمنِ امسال به خيال خودشان فشارها را بر مردم افزايش دادند. به اميد چه؟ به اميد سست كردن مردم. جواب چه بود؟ جواب ملت ايران اين بود كه امسال راهپيمائى بيست و دوى بهمن از سالهاى قبل پرشورتر است. همه آمدند، همه جا آمدند، با روحيه آمدند، با چهره‌ى خندان آمدند. اين، ملت ايران است. هر سال بيست و دوى بهمن، ملت ايران ضربه‌اى بر دشمنان وارد ميكند؛ مثل بهمنى بر سر دشمنان و مخالفان فرود مى‌آيد. امسال هم اين بهمن فرود آمد. بنده لازم ميدانم مجدداً - كه اگر تا صد بار هم تكرار شود، زيادى نيست - از ملت ايران به خاطر اين حضور پرشكوه و عزتمندانه سپاسگزارى كنم. در مقابل اين احساس، در مقابل اين بصيرت، انسان بايد تعظيم كند. اين، ملت ايران است.
 دشمنان در مقابل اين وضعيت، دچار انفعالند؛ اين را من به شما عرض بكنم. برخلاف آنچه كه وانمود ميشود كه آنها در موضع فعال قرار دارند، نه، اينجور نيست؛ دشمن در مقابل ملت ايران در موضع انفعال است. ملتى با عزم راسخ، با بصيرت، با ايمان، ميداند چه ميخواهد، راه را هم بلد است، سختى‌ها را هم با شجاعتِ تمام تحمل ميكند؛ در مقابل اين ملت، اسلحه‌هاى گوناگون سياسى و نظامى و امنيتى و اقتصادى كنْد است؛ لذا دشمن در حال انفعال است. دشمنان چون در حال انفعالند، حركات غير منطقى ميكنند.
 من اين را به شما عرض بكنم: دولتمردان آمريكا مردم غيرمنطقى‌اى هستند؛ حرفشان غيرمنطقى است، عملشان غيرمنطقى است، زورگويانه است؛ توقع دارند ديگران در مقابل كار غيرمنطقى آنها و زورگوئى آنها تسليم شوند؛ خب، بعضى هم تسليم ميشوند؛ بعضى از دولتها، بعضى از نخبگان سياسى در برخى از كشورها در مقابل پرروئى و زورگوئى آنها تسليم ميشوند؛ اما ملت ايران و نظام جمهورى اسلامى تسليم‌شدنى نيست. نظام جمهورى اسلامى حرف دارد، منطق دارد، توانائى دارد، اقتدار دارد؛ لذا در مقابل حرف غير منطقى و كار غير منطقى تسليم نميشود.
 آنها چطور غيرمنطقى‌اند؟ نشانه‌ى غير منطقى بودن آنها، همين تناقضهائى است كه بين حرفهاى آنها و بين كارهاى آنها هست؛ حرف يك جور ميزنند، كار جور ديگرى انجام ميدهند. خب، از اين نشانه‌اى واضح‌تر براى غير منطقى بودن نيست. انسانِ منطقى يك حرف قانع‌كننده‌اى ميزند، بعد هم دنبال آن حرف راه مى‌افتد. اين آقايان - دولتمردان آمريكائى و ديگر تبعه‌ى آنها از غربى‌ها - اينجورى نيستند؛ يك حرفى ميزنند، يك ادعائى ميكنند، اما در عمل، درست عكس آن را انجام ميدهند. من حالا چند نمونه عرض بكنم:
 ادعا ميكنند ما متعهد به حقوق بشريم. بله، آمريكائى‌ها پرچم حقوق بشر را بلند كرده‌اند، ميگويند ما متعهد به حقوق بشريم؛ آن هم نه فقط در كشور خودشان - كه آمريكا باشد - در همه‌ى دنيا. خب، اين حرفى است، ادعائى است؛ در عمل چه؟ در عمل، بيشترين ضربه را اينها به حقوق بشر ميزنند؛ بيشترين اهانت را به حقوق انسانها در كشورهاى مختلف و نسبت به ملتهاى مختلف، اينها ميكنند. زندانهاى مخفى‌شان در سرتاسر دنيا، زندانشان در گوانتانامو، زندانشان در عراق - ابوغريب - حمله‌ى آنها به مردم غيرنظامى در افغانستان، در پاكستان، در مناطق گوناگون؛ اينها نمونه‌اى از حقوق بشر ادعائى آمريكائى‌هاست! هواپيماهاى بدون سرنشينشان راه مى‌افتد، هم جاسوسى ميكند، هم مردم را زير فشار قرار ميدهد؛ كه روزانه خبرش را شما از افغانستان و پاكستان ميشنويد. البته همين هواپيماهاى بدون سرنشين، به قول يكى از مجلات آمريكائى كه همين چند روز قبل از اين نوشته بود، در آينده مايه‌ى دردسر خود آنها خواهد شد.
 ميگويند ما متعهد به عدم تكثير سلاح هسته‌اى هستيم. بهانه‌ى حمله‌ى به عراق هم در يازده سال قبل از اين همين بود كه گفتند در عراق رژيم صدام دارد سلاح هسته‌اى درست ميكند. البته رفتند و پيدا هم نكردند و معلوم شد دروغ بوده است. ميگويند ما متعهديم كه سلاح هسته‌اى تكثير نشود؛ در عين حال از يك دولت شريرى كه داراى سلاح هسته‌اى هم هست، تهديد به سلاح هسته‌اى هم ميكند - يعنى دولت صهيونيستى - دفاع ميكنند، حمايت ميكنند. آن حرفشان است، اين عملشان است.
 ميگويند ما متعهد به گسترش دموكراسى در دنيا هستيم - حالا كارى نداريم كه دموكراسىِ خود آمريكا چه جور دموكراسى‌اى است؛ در اين زمينه بحث نميكنيم - با اين ادعا، با كشورى مثل جمهورى اسلامى كه روشن‌ترين و واضح‌ترين مردم‌سالارى‌ها و دموكراسى‌ها را در اين منطقه داراست، دائم معارضه و مقابله ميكنند؛ در عين حال پشت سر كشورهائى در اين منطقه مى‌ايستند و با كمال پرروئى از آنها حمايت ميكنند كه بوى دموكراسى را استشمام نكرده‌اند و يك بار ملتشان رنگ انتخابات و رأى و صندوق رأى را نديده‌اند. اين هم تعهدشان نسبت به دموكراسى است! ببينيد فاصله‌ى قول و عمل چقدر است.
 ميگويند ميخواهيم مسائلمان را با ايران حل كنيم. اين حرفى است كه بارها ميگفتند، اخيراً بيشتر هم ميگويند. ميگويند ميخواهيم مذاكره كنيم و مسائلمان را با ايران حل كنيم - اين حرفشان است - اما در عمل متشبث به تحريم ميشوند، متشبث به تبليغات دروغ ميشوند، حرفهاى ناشايسته ميزنند، مطالب خلاف واقع را نسبت به نظام جمهورى اسلامى و ملت ايران دم‌به‌دم منتشر ميكنند.
 همين چند روز قبل از اين، رئيس جمهور آمريكا نطق ميكند و درباره‌ى مسائل هسته‌اى ايران جورى حرف ميزند كه انگار اختلاف بين ايران و آمريكا اين است كه ايران ميخواهد سلاح هسته‌اى درست كند. ميگويد ما تا جائى كه بتوانيم، نميگذاريم ايران سلاح هسته‌اى درست كند! خب، اگر ما ميخواستيم سلاح هسته‌اى درست كنيم، شما چطور ميتوانستيد نگذاريد؟ اگر ايران اراده ميكرد كه سلاح هسته‌اى داشته باشد، آمريكا به هيچ وجه نميتوانست جلوى او را بگيرد.
 ما نميخواهيم سلاح هسته‌اى درست كنيم؛ نه به خاطر اينكه آمريكا از اين ناراحت ميشود؛ عقيده‌ى خود ما اين است. ما اعتقاد داريم كه سلاح هسته‌اى جنايت بر بشريت است و نبايد توليد شود؛ آنچه هم كه در دنيا هست، بايد محو شود و از بين برود؛ اين عقيده‌ى ماست، به شما ربطى ندارد. اگر ما اين عقيده را نداشتيم و تصميم ميگرفتيم سلاح هسته‌اى درست كنيم، هيچ قدرتى نميتوانست جلوى ما را بگيرد؛ همچنان كه در جاهاى ديگر هم نتوانستند بگيرند: در هند نتوانستند، در پاكستان نتوانستند، در كره‌ى شمالى نتوانستند. آمريكائى‌ها مخالف هم بودند، اما آنها هم سلاح هسته‌اى درست كردند.
 اينكه ميگويند «ما نميگذاريم ايران سلاح هسته‌اى درست كند»، يك تقلب در حرف زدن است. مگر بحث سر سلاح هسته‌اى است؟ در قضيه‌ى هسته‌اى ايران، بحث بر سر سلاح هسته‌اى نيست؛ بحث سر اين است كه شما ميخواهيد جلوى حق قطعى و مسلّم ملت ايران را - كه غنى‌سازى هسته‌اى و استفاده‌ى صلح‌آميز از توان داخلى خود ملت ايران است - بگيريد. البته اين را هم نميتوانيد و ملت ايران آنچه را كه حق خودش است، انجام خواهد داد.
 دولتمردان آمريكائى غير منطقى حرف ميزنند. با گفتگو كننده‌ى غير منطقى، نميشود انسان بنشيند به اتكاء منطق حرف بزند؛ خب، او غير منطقى است. غير منطقى يعنى زورگو، يعنى حرفِ بيخود بزن. اين واقعيتى است كه ما در طول اين سى سال در برخورد با قضاياى گوناگون جهانى آن را بروشنى دريافته‌ايم. ما اين را ميفهميم كه طرف مقابل ما كيست و چگونه بايد با او رفتار كرد.
 من چند نكته را يادداشت كرده‌ام كه به شما برادران و خواهران عزيز و به همه‌ى ملت ايران در اين زمينه‌ها عرض كنم. البته اين حرفها براى ملت ايران است. آنها كه حرف ميزنند، رئيس جمهور آمريكا كه حرف ميزند، اعوان و انصارش از دولتمردان آمريكا كه حرف ميزنند، براى فريب دادن افكار عمومى است؛ حالا افكار عمومى جهان، يا افكار عمومى ملتهاى منطقه؛ يا اگر بتوانند، افكار عمومى ملت خودمان. ما فعلاً با افكار عمومى جهان كارى نداريم. شبكه‌ى وابسته‌ى صهيونيستى - آمريكائىِ خبرى دنيا حرفهاى ما را آنچنان كه هست، منعكس نميكند؛ يا اصلاً منعكس نميكند، يا ناقص منعكس ميكند، يا درست بعكس منعكس ميكند. من براى مردمِ خودمان حرف ميزنم. اقتدار جمهورى اسلامى مربوط به افكار عمومىِ جهانى نيست. جمهورى اسلامى اقتدار خود، عزت خود، شرف خود را از افكار عمومى دنيا به دست نياورده است؛ از خود اين ملت به دست آورده است. آن بناى استوار و مستحكمى كه ملت ايران به وجود آوردند و امروز پيام آن در همه‌ى دنيا دارد پى‌درپى و به خودى خود پخش ميشود، متكى است به خود ملت ايران. من براى مردمِ خودمان حرف ميزنم، كارى به ديگران ندارم؛ ميخواهند بشنوند، ميخواهند نشنوند؛ ميخواهند منعكس كنند، ميخواهند نكنند؛ اما ملت عزيز خودمان بايد بدانند. پس نكته‌ى اول اين است كه اينها غير منطقى‌اند، بدون اعتقاد حرف ميزنند و حرفشان با عملشان يكى نيست.
 نكته‌ى دوم: بحث مذاكره را پيش كشيدند، كه ايران بيايد بنشينيم مذاكره كنيم. همين رفتار غيرمنطقى، در اين دعوت به مذاكره هم وجود دارد. غرض آنها حل مشكلات و مسائل نيست - كه من بعد توضيح خواهم داد - غرضشان يك كار تبليغاتى است براى اينكه به ملتهاى مسلمان نشان دهند كه ببينيد اين نظام جمهورى اسلامى بود با آن سرسختى، با آن ايستادگى، اما عاقبت مجبور شد بيايد باب مصالحه و گفتگو را با ما باز كند. وقتى ملت ايران اينجور است، شماها چه ميگوئيد ديگر؟ اين را براى خاموش كردن و نااميد كردن ملتهاى سربرافراشته‌ى مسلمان كه امروز در بسيارى از كشورهاى اسلامىِ اينها نسيم بيدارى وزيده است و به خاطر اسلام احساس عزت ميكنند، لازم دارند. از اول انقلاب، اين يكى از هدفها بود. از سالهاى اول انقلاب، يكى از هدفهاى آنها همين بود كه ايران را پاى ميز مصالحه و بده‌بستان بكشانند؛ بگويند بالاخره ديديد ايران هم كه ادعا ميكرد مستقل است، ايستاده است، نترس است، شجاع است، مجبور شد بيايد بنشيند پاى ميز مذاكره؟ امروز هم همين هدف را دنبال ميكنند. اين، مطلب مهمى است. وقتى هدف از مذاكره، يك هدفِ غيرمربوط به مسائل اساسى است، يك هدف تبليغاتى است، خب معلوم است طرف مقابل كه جمهورى اسلامى است، خام نيست، چشم‌بسته نيست، ميفهمد كه هدف شما چيست؛ لذا متناسب با همان نيت خودتان، جواب شما را ميدهد.
 نكته‌ى سوم اين است كه مذاكره در عرف آمريكائى‌ها و قدرتهاى سلطه‌گر به معناى اين است كه بيائيد بنشينيم گفتگو كنيم تا شما حرف ما را قبول كنيد - هدف مذاكره اين است - بيائيد بنشينيم حرف بزنيم تا بالاخره نتيجه‌ى اين حرف زدن و گفتگو كردن اين باشد كه مطلبى را كه شما قبول نميكرديد، حالا قبول كنيد. همين حالا در تبليغاتى كه آمريكائى‌ها در مورد مذاكرات راه انداخته‌اند - كه چند وقت است لابد ميشنويد - و سر و صدا و هياهو دارند كه بله، با ايران مذاكره‌ى مستقيم كنيم، چه كنيم، در همين حرفهاى امروزشان هم اين معنا كاملاً خودش را نشان ميدهد: بيائيم بنشينيم تا ايران را قانع كنيم كه از غنى‌سازى دست بردارد؛ از انرژى هسته‌اى دست بردارد. هدف اين است. نميگويند بيائيم بنشينيم مذاكره كنيم تا ايران ادله‌ى خودش را بيان كند، ما از فشار روى مسئله‌ى هسته‌اى دست برداريم، از تحريم دست برداريم، از دخالتهاى امنيتى و سياسى و غيره دست برداريم؛ ميگويند بيائيد مذاكره كنيم تا ايران حرف ما را قبول كند!
 خب، اين مذاكره كه به درد نميخورد؛ اين مذاكره كه به جائى نميرسد. حالا گيرم دولت ايران قبول كرد، رفتند نشستند با آمريكائى‌ها مذاكره كردند. وقتى هدف اين است، اين چه مذاكره‌اى است؟ خب، معلوم است كه ايران از حقوق خودش دست‌بردار نيست. هر جائى كه در اثناى مذاكره ببينند طرف مقابل يك حرف منطقى‌اى ميزند و آنها كم مى‌آورند، در مقابل ايران همان جا مذاكره را قطع ميكنند؛ ميگويند ايران حاضر نيست حرف بزند! شبكه‌هاى خبرى و سياسى هم دست آنهاست؛ تبليغات ميكنند. اين را ما تجربه كرديم. در اين ده پانزده سال گذشته، دو سه مرتبه اتفاق افتاد كه آمريكائى‌ها سر يك موضوع مشخصى به مسئولين ما پيغام دادند، اصرار كردند كه يك امر خيلى لازمِ فورىِ فوتىِ واجبى است، بيايد بنشينيم يك صحبتى بكنيم. خب، مأمورين دولتى - معمولاً يك نفر، دو نفر - رفتند يك جائى نشستند صحبت كردند؛ بمجرد اينكه حرف منطقى اينها بيان شد و آنها جوابى نداشتند، يكجانبه مذاكره‌ها قطع شد! البته استفاده‌ى تبليغاتى‌شان را هم كردند. اين، تجربه‌ى ماست. خب، «من جرّب المجرّب حلّت به النّدامة».(۲)
 نكته‌ى چهارم: در تبليغات وانمود ميكنند كه اگر ايران با آمريكا سر ميز مذاكره بنشيند، تحريمها برداشته ميشود. اين هم دروغ است. هدفشان اين است كه با وعده‌ى برداشتن تحريمها، ملت ايران را وادار كنند كه اشتياق به مذاكره‌ى با آمريكا پيدا كند. تصور آنها اين است كه ملت ايران ديگر از تحريمها به ستوه آمده‌اند، پدرشان دارد در مى‌آيد، همه چيز به هم ريخته است؛ پس ما بگوئيم خيلى خوب، بيائيد مذاكره كنيد تا تحريم را برداريم، يكهو جمعيت ملت ايران راه بيفتند كه بله، بيائيد مذاكره كنيم.
 اين حرف هم از همان حرفهاى غير منطقى و همراه با فريب و يك وسيله‌اى براى زورگوئى است. اولاً - همان طور كه عرض كرديم - اينكه ميگويند بيائيد مذاكره كنيم، مقصودشان از مذاكره، واقعاً يك گفتگوى عادلانه و منطقى نيست؛ مذاكره يعنى شما بيائيد حرفهاى ما را قبول كنيد، تسليم شويد، تا ما تحريمها را برداريم. خب، اگر ملت ايران ميخواستند تسليم شوند، چرا انقلاب كردند؟ آمريكا بر اوضاع ايران مسلط بود و هر كار دلش ميخواست، ميكرد. ملت ايران انقلاب كردند براى اينكه از زير يوغ آمريكا خارج شوند؛ حالا بيايند بنشينند باز مجدداً تسليم شما شوند؟ اين، اشكال اول.
 اشكال بعد اين است كه تحريمها با مذاكره برداشته نخواهد شد؛ اين را من به شما عرض بكنم. هدف تحريمها چيز ديگرى است. هدف تحريمها خسته كردن ملت ايران است، جدا كردن ملت ايران از نظام اسلامى است. مذاكره هم كه انجام بگيرد، اگر ملت ايران باز در صحنه باقى باشد و بر حقوق خود اصرار بورزد، اين تحريمها وجود خواهد داشت. ملت ايران در مقابل اين فكر غلط دشمن چه كار ميكند؟
 ببينيد، يك ملاحظه‌اى در ذهن طرفهاى مقابل ما هست كه اين ملاحظه را باز كنيم، تحليل كنيم. آنها ميگويند تكيه‌ى نظام جمهورى اسلامى به اين مردم است؛ اگر توانستيم اين مردم را از نظام جمهورى اسلامى جدا كنيم، قدرت مقاومت از نظام جمهورى اسلامى گرفته خواهد شد. اين فكرِ طرف مقابل ماست. خب، اين فكر دو قسمت دارد؛ يك قسمتش را درست فهميدند، يك قسمتش را غلط فهميدند، غلط كردند. آن قسمتى كه درست فهميدند، اين است كه بله، تكيه‌ى جمهورى اسلامى به اين مردم است؛ پشتوانه‌ى نظام اسلامى، هيچ كس جز انبوه توده‌هاى عظيم ملت ايران نيست؛ حصار اين كشور و اين نظام، همين مردمند. آنچه كه غلط فهميدند، اين است كه خيال كردند با فشار تحريم، با زورگوئى در زمينه‌ى مسائل بين‌المللى و بازرگانى و توليد و غيره، خواهند توانست ملت ايران را به زانو در بياورند و عاجز كنند. اگر فكر ميكنند خواهند توانست اين پشتوانه را از جمهورى اسلامى بگيرند، اينجا را اشتباه كرده‌اند.
 بله، ملت ايران در مقابل آنچه كه دشمن ميخواهد انجام دهد، دنبال تدبير خواهد بود. ملت ايران دنبال شكوفائى اقتصادى، رونق اقتصادى و رفاه كامل است؛ اما ملت ايران نميخواهد اين را از راه ذلت در مقابل دشمن به دست بياورد؛ اين را ميخواهد با نيروى خود، با عزم خود، با شجاعت خود، با پيشروى خود، با توانائى جوانانش به دست آورد؛ لا غير. بله، تحريم، فشار است، آزار است - شكى نيست - اما در مقابله‌ى با اين فشار و آزار، دو راه وجود دارد: ملتهاى ضعيف وقتى كه دشمن فشار آورد، ميروند در مقابل دشمن تسليم ميشوند، خشوع ميكنند، توبه ميكنند. اما ملت شجاعى مثل ايران بمجرد اينكه ديد دشمن دارد فشار مى‌آورد، سعى ميكند نيروهاى درونى خود را فعال كند، با قدرت و شجاعت از منطقه‌ى خطر عبور كند؛ و همين كار را خواهد كرد. اين هم تجربه‌ى سى ساله‌ى ماست.
 كشورهائى در همين منطقه‌ى ما هستند و سى و چند سال در مشت آمريكا بودند، دولتهاشان نوكر و مطيع و فرمانبر آمريكا بودند؛ آنها كجا هستند؟ ملت ايران هم سى و چند سال در مقابل آمريكا ايستاده؛ ملت ايران كجاست؟ در مقابل سى سال فشار آمريكا، ملت ما از لحاظ پيشرفت علمى، پيشرفت اقتصادى، پيشرفت فرهنگى، آبروى بين‌المللى، نفوذ و اقتدار سياسى، به جائى رسيده است كه در دوران رژيمهاى پهلوى و قاجار خوابش را هم نميديدند؛ نه مردم، نه مسئولان. ما تجربه كرديم، ما امتحان كرديم. سى سال ما در مقابل فشارهاى آمريكا ايستاده‌ايم، اينجائيم؛ ملتهائى هم هستند كه سى سال تسليم آمريكا شدند و مراحل متعددى عقبند. ما بدى نديديم از ايستادگى، از مقاومت. مقاومت، نيروى درونى يك ملت را احياء ميكند و به فعليت ميرساند. همين تحريمهائى كه ميكنند، به كمك ملت ايران خواهد آمد و ملت ايران را به اذن اللّه و به حول و قوه‌ى الهى به رشد و شكوفائى خواهد رساند. اين، نكته‌ى مهمى است.
 خب، امسال شما ديديد در اين راهپيمائى، مردم چه كردند. نميشود گفت مردم از گرانى و مشكلات شكايتى ندارند؛ چرا، گرانى هست، مشكلات اقتصادى هست، مردم هم آن را لمس ميكنند - مخصوصاً طبقات ضعيف - اما اين موجب نشد كه مردم بين خودشان و نظام اسلامى فاصله بيندازند. مردم ميدانند كه آن دست قدرتمندى كه بتواند اين مشكلات را حل كند، نظام اسلامى است؛ آن اسلام عزيز و اسلام مقتدر و مسئولانى است كه به اسلام پايبندند؛ اينها ميتوانند مشكلات را برطرف كنند. تسليم شدن در مقابل دشمنان، مشكلى را برطرف نميكند.
 نكته‌ى آخر: ما بعكس آنها، منطقى هستيم. مسئولين ما منطقى‌اند، ملت ما منطقى‌اند. حرف منطقى و كار منطقى را ما قبول داريم. آمريكائى‌ها نشان بدهند كه زور نميگويند، نشان بدهند كه شرارت نميكنند، نشان بدهند كه در حرف و عملشان غير منطقى حرف نميزنند و عمل نميكنند، نشان بدهند كه به حقوق ملت ايران احترام ميگذارند، نشان بدهند كه در منطقه آتش‌افروزى نميكنند، نشان بدهند كه در مسائل ملت ايران دخالت نميكنند؛ آنچنان كه در فتنه‌ى ۸۸ دخالت كردند، از فتنه‌گران پشتيبانى كردند، شبكه‌هاى اجتماعى را در خدمت فتنه‌گران قرار دادند - يك شبكه‌ى اجتماعى آن روزها ميخواست براى تعميرات تعطيل كند، گفتند تعطيل نكن؛ براى اينكه بتوانند روى فتنه و آتش فتنه اثر بگذارند! - اين كارها را نكنند، خواهند ديد جمهورى اسلامى يك نظام خيرخواه است؛ مردم، مردم منطقى‌اى هستند. راه تعامل با جمهورى اسلامى فقط اين چيزى است كه گفتيم و لاغير؛ از اين راه ميتوانند با جمهورى اسلامى تعامل داشته باشند. آمريكائى‌ها بايد حسن نيت خودشان را اثبات كنند؛ نشان بدهند كه درصدد زورگوئى نيستند. اگر چنانچه اين را نشان دادند، آن وقت خواهند ديد كه ملت ايران پاسخ خواهد داد. شرارت نباشد، دخالت نباشد، زورگوئى نباشد، شناختن حقوق ملت ايران باشد، آن وقت جواب مناسب از طرف ايران داده خواهد شد.
 يك نكته هم راجع به مسائل داخلى كشورمان عرض كنم، كه اين هم مسئله‌ى مهمى است. قضيه‌اى در مجلس پيش آمد؛ قضيه‌ى بدى بود، قضيه‌ى نامناسبى بود؛ هم ملت را ناراحت كرد، هم نخبگان را ناراحت كرد. بنده‌ى حقير هم از دو جهت ناراحت شدم: هم خودم در مقابل اين قضايا احساس تأثر ميكنم؛ هم به خاطر ناراحتى مردم، انسان احساس تأثر ميكند. خب، رئيس يك قوه به استناد يك اتهامِ ثابت نشده و مطرح نشده‌اى در دادگاه، دو قوه‌ى ديگر را متهم كرد؛ اين كار بدى بود، اين كار نامناسبى بود؛ اينجور كارها، هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است، هم خلاف اخلاق است، هم تضييع حقوق اساسى مردم است. يكى از حقوق اساسى مهم مردم اين است كه در آرامش روانى و در امنيت روانى زندگى كنند؛ در كشور امنيت اخلاقى برقرار باشد. اگر يك فردى متهم به فساد است، نميشود به خاطر او انسان ديگران را متهم كند؛ حتّى اگر ثابت هم ميشد، چه برسد به اينكه ثابت نشده است، دادگاهى نرفته، محاكمه‌اى نشده. به استناد متهم كردن يك نفر، انسان بيايد ديگران را، مجلس را، قوه‌ى قضائيه را متهم كند؛ اين كار درست نيست، اين كار غلط است. بنده فعلاً نصيحت ميكنم. اين كار، كار شايسته‌اى براى نظام جمهورى اسلامى نيست. آن طرف قضيه هم، اصل اين استيضاحى كه در مجلس انجام گرفت، غلط بود. خب، استيضاح بايد يك فايده‌اى داشته باشد. چند ماه به پايان كار دولت، استيضاح يك وزير، آن هم باز با يك علت و دليلى كه مربوط به خود آن وزير نيست، چه معنى دارد؟ چرا؟ اين هم غلط بود. اين هم كه شنيدم در داخل مجلس كسانى حرفهاى نامناسبى بر زبان آوردند، اين هم غلط است. همه‌ى اين قضايا، قضاياى نامتناسبى است با نظام جمهورى اسلامى؛ نه آن متهم كردن، نه آن برخورد كردن، نه آن استيضاح. دفاعى هم كه رئيس محترم قوه از خودش كرد، آن هم يك قدرى زياده‌روى بود؛ لزومى نداشت.
 وقتى ما همه با هم برادريم، وقتى دشمن مشترك جلوى روى ما هست، وقتى توطئه را مى‌بينيم، چه كار بايد بكنيم؟ تا امروز مسئولين در مقابل توطئه‌هاى دشمن هميشه كنار هم ايستاده‌اند، حالا هم بايد همين جور باشد، هميشه هم بايد همين جور باشد.
 من از مسئولان قوا و مسئولان كشور هميشه حمايت كردم؛ باز هم هر كسى كه مسئوليتى بر دوش دارد، بنده از او حمايت ميكنم، به او كمك ميكنم؛ اما اين كارها را نمى‌پسنديم؛ اين كارها متناسب با تعهدها نيست؛ با سوگندهائى كه خورده شده، مناسب نيست. اين ملت عظيم را ببينند؛ شايسته‌ى اين ملت، رفتار ديگرى است. امروز مسئولان بايد همه‌ى تلاششان را بكنند براى اينكه گره‌هاى اقتصادى را باز كنند، مشكلات را برطرف كنند. بنده سه چهار سال قبل از اين، در صحبت اول سال صريحاً به مردم و به مسئولين گفتم كه نقشه‌ى دشمنان ملت ايران از حالا به بعد، بيش از همه، نقشه‌ى اقتصادى است. خب، مى‌بينيد كه همين جور شد. هم دولت، هم مجلس، همه‌ى نيرويشان را، همه‌ى فكر و ذكرشان را متمركز كنند بر روى سياستهاى درست اقتصادى. چند سال قبل از اين، بنده درباره‌ى فساد اقتصادى، به رؤساى قوا نامه دادم. خب، با فساد اقتصادى مبارزه كنيد. به زبان گفتن كه مطلب تمام نميشود؛ عملاً با فساد مبارزه كنيد. هى بگوئيم مبارزه با فساد اقتصادى. خب، كو؟ در عمل چه كار شد؟ چه كار كرديد؟ اينهاست كه انسان را متأثر ميكند.
 توقع بنده از مسئولين اين است كه حالا كه رفتار دشمن شدت پيدا كرده است، شما هم رفاقتهاتان را با هم شدت بدهيد و بيشتر با هم باشيد. تقوا، تقوا، تقوا، صبر، ميدان ندادن به احساسات سركش، ملاحظه‌ى مصالح كشور، متمركز كردن همه‌ى توان و نيرو براى حل مشكلات مردم و مشكلات كشور؛ اين توقع ماست. اميدواريم ان‌شاءاللّه اين نصيحتِ خيرخواهانه و مشفقانه مورد توجه مسئولين محترم، بخصوص مسئولين بالا قرار بگيرد؛ به اين مسئله پايبند باشند.
 اين را هم عرض بكنيم؛ اين حرفى كه من امروز زدم و از بعضى از مسئولان و سران كشور گله‌گزارى كردم، موجب نشود كه حالا يك عده‌اى راه بيفتند، بنا كنند عليه اين و آن شعار دادن؛ نه، بنده با اين كار هم مخالفم. اينكه شما يك نفر را به عنوان ضد ولايت، ضد بصيرت، ضد چه، مشخص كنيد، بعد يك عده‌اى راه بيفتند عليه او  شعار بدهند، مجلس را به هم بزنند، بنده با اين كارها هم مخالفم؛ اين را من صريح بگويم. اين كارهائى كه در قم اتفاق افتاد، بنده با اينجور كارها مخالفم. آن كارهائى كه در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اينجور كارها مخالفم. بارها به مسئولين و كسانى كه ميتوانند جلوى اين چيزها را بگيرند، تذكر داده‌ام. آن كسانى كه اين كارها را ميكنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهى و مؤمنند، خب نكنند. مى‌بينيد كه تشخيص ما اين است كه اين كارها به ضرر كشور است، اين كارها به نفع نيست. با احساساتشان راه بيفتند اينجا، آنجا، عليه اين شعار بدهند، عليه آن شعار بدهند؛ اين شعاردادن‌ها كارى از پيش نميبرد. اين خشمها را، اين احساسات را براى جاى لازم نگه داريد. در دوران دفاع مقدس اگر بسيجى‌ها ميخواستند همين طور بروند يك جائى، طبق ميل خودشان حمله كنند، كه خب پدر كشور در مى‌آمد. نظمى لازم است، انضباطى لازم است، مراعاتى لازم است. اگر چنانچه به اين حرفها اعتنائى ندارند، آنها كه خب حسابشان جداست؛ اما آن كسانى كه به اين حرفها اعتناء دارند و مقيدند كه برخلاف موازين شرع حركت نكنند، بايد مراقبت كنند، از اين كارها نكنند.
 البته ملت ايران به لطف الهى، به هدايت الهى، ملت بصيرى است. من به شما عرض بكنم جوانها ! آن روزى كه ما نيستيم و شما هستيد، بدانيد آن روز ملت ايران وضعش، افقش، زندگى مادى و معنوى‌اش، بمراتب از امروز بهتر خواهد بود. حركت ملت ايران به سمت روشنى است، افقها روشن است. ما يك قدرى بايد مراقب خودمان باشيم.
 از خداوند متعال هم بايد كمك بگيريم؛ از ارواح طيبه‌ى شهدا و روح مطهر امام هم بايد كمك بگيريم. ان‌شاءاللّه دعاى حضرت بقيةاللّه الأعظم (ارواحنا فداه) شامل حال ما و شما بشود.
    والسّلام عليكم و رحمةالله و بركاته‌

به گزارش ایسنا، حسنعلی نوری در نشست خبری صبح روز پنجشنبه در استانداری خراسان رضوی اظهار کرد: کارگاه‌های آموزشی توجیهی انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهرها تا پایان اسفند ماه امسال در رده بخشداران و فرمانداران به پایان خواهد رسید.

 

وی افزود: برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته شامل جزیی‌ترین موارد از جمله سایز عکس‌های کاندیداها در تبلیغات نیز می‌شود و همه این هماهنگی‌ها به کمتر شدن تنش‌ها کمک خواهد شد.

 

وی با بیان این‌که «برگزاری رایانه‌ای انتخابات در سامانه خاصی طراحی شده است» خاطرنشان کرد: حذف تعرفه کاغذی و انجام رای‌گیری الکترونیکی را در این دوره شاهد خواهیم بود.

 

مدیرکل دفتر انتخابات وزارت کشور با اشاره به این‌که «محل شعب اخذ رای برای هر دو انتخابات ثابت است» تصریح کرد: به طور مثال نیازی نیست که رای‌دهندگان برای انتخاب شورای شهر به شعبی و برای انتخاب رییس‌جمهور به شعبه‌ای دیگر مراجعه کنند.

 

وی زمان ثبت نام داوطلبین ریاست جمهوری را 17 اردیبهشت و شورای شهر را 26 فروردین ماه و انتخابات میان دوره‌ای مجلس خبرگان را نیز در 15 فروردین اعلام کرد.

 

وی در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران مبنی بر این‌که آیا تاکنون تخلفی صورت گرفته است؟ گفت: بیشتر این تخلفات در زمینه‌ تبلیغات زودهنگام نمود پیدا می‌کند که طبیعتا چنین رخدادی به منزله عدم پایبندی به قانون یک کاندیداست.

 

مدیرکل دفتر انتخابات وزارت کشور اظهار کرد: روستاهایی که شامل 20 خانوار شوند و جمعیت آنان به 100 نفر برسد و مایل به تشکیل شعبه باشند یک حوزه‌ انتخاباتی برای آنان تشکیل خواهد شد.

 

وی سواد کاندیداهای شورای شهر را در روستاهای تا 200 خانوار در سطح خواندن و نوشتن، و در شهرهای تا 20 هزار جمعیت را فوق‌دیپلم و شهرهای بالا 20 هزار نفر را لیسانس و معادل لیسانس اعلام کرد.

 

وی با تاکید بر این‌که «به لطف خدا در زمینه اخذ رای از گذشته تاکنون ناامنی وجود نداشته است» گفت: نیروی انتظامی مسوولیت تامین امنیت شعب اخذ رای را دارد که از بسیج و نیروی‌های دیگر نیز در صورت لزوم کمک می‌گیرد.

 

نوری تاکید کرد: دولت تاکنون برنامه‌ای برای کمک مالی به داوطلبین و دادن تسهیلات پولی به آنان نداشته و ندارد و سعی می‌کنیم همواره از ریخت و پاش‌های بی‌مورد جلوگیری کنیم.

 

وی خاطرنشان کرد: مردم بصیر ایران پس از فتنه 88 ، در انتخابات مجلس نهم حضور خیره کننده‌ای را داشتند و ان‌شاءالله در این دوره نیز با حضور پررنگی روبه رو خواهیم بود.

به گزارش سرویس سیاسی برنا به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی درگذشت آقای دكتر حسن حبیبی را تسلیت گفتند.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم
با دریغ و تأسف خبر درگذشت یار دیرین انقلاب و دانشمند متعهد مرحوم مغفور آقای دكتر حسن حبیبی رحمة‌الله‌علیه را دریافت كردم.

ایشان مؤمنی صادق و پارسا و خدوم بود. تاریخچه‌ خدمات وی به نظام جمهوری اسلامی از پیش از انقلاب و به‌هنگام تدوین پیش‌نویس قانون اساسی آغاز شده و در طول سال‌های متمادی در عضویت شورای انقلاب و سپس بر عهده گرفتن مسوولیت‌های بزرگ دیگر ادامه یافته است. بیماری جانكاه و طولانی وی، صبر و تسلیم و توكل او را نیز بر فهرست مزایای شخصیتی وی افزود و امید است رحمت و مغفرت و رضوان الهی شامل حال ایشان گردد. لازم می‌دانم به همسر گرامی و باوفای ایشان و دیگر بازماندگان و نیز به همكاران و علاقمندان به آن فقید سعید تسلیت خویش را تقدیم نمایم.

سیدعلی خامنه‌ای
12 بهمن 1391

۱۷ ربيع‌الاول ۱۴۳۴‌؛ سالروز میلاد پیامبر مكرم اسلام صلوات‌الله‌علیه‌وآله

بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحيم‌
 تبريك عرض ميكنم اين عيد سعيد و بزرگ را به همه‌ى شما حضار محترم، ميهمانان عزيزى كه از كشورهاى ديگر در اينجا تشريف دارند، و سفراى كشورهاى اسلامى، و همچنين به همه‌ى ملت بزرگ ايران كه محبت و پايبندى خود را به ارادت به مقام نبوت در عمل به اثبات رساندند. همچنين تبريك عرض ميكنم به همه‌ى امت اسلامى كه بر محور نام مبارك پيامبر اسلام احساس اتحاد و يگانگى ميكنند. همچنين تبريك عرض ميكنيم اين عيد سعيد را به همه‌ى آزادگان عالم؛ كه حقيقتاً بشارت ميلاد پيغمبر و بركات الهى كه بر اين ميلاد بزرگ مترتب شده است، متعلق به همه‌ى آزادگان عالم است؛ همه‌ى انسانهائى كه به دنبال آزادگى و عدالت و دست يافتن به ارزشهاى والاى الهى‌اند.
 بعضى از اهل معرفت و اهل سلوك معنوى معتقدند كه ماه ربيع‌الاول، به معناى حقيقى كلمه، ربيع حيات است، ربيع زندگى است؛ زيرا در اين ماه، وجود مقدس پيامبر گرامى و همچنين فرزند بزرگوارش حضرت ابى‌عبداللّه جعفربن‌محمدالصّادق ولادت يافته‌اند و ولادت پيغمبر سرآغاز همه‌ى بركاتى است كه خداى متعال براى بشريت مقدر فرموده است. ما كه اسلام را وسيله‌ى سعادت بشر و راه نجات انسان ميدانيم، اين موهبت الهى مترتب بر وجود مبارك پيغمبر است كه در اين ماه اتفاق افتاد. حقيقتاً بايد اين ميلاد عظيم را مبدأ همه‌ى بركاتى دانست كه خداى متعال جامعه‌ى بشرى را، امت اسلامى را، پيروان حقيقت را به آن سرافراز كرده است.
 صِرف جشن گرفتن كافى نيست؛ در درجه‌ى اول بايد پيوند قلبى خودمان با پيغمبر را تقويت كنيم. دنياى اسلام بايد رابطه‌ى معنوى و قلبى و عاطفى خود با نبى مكرم را روزبه‌روز تقويت كند؛ اين نقطه‌ى مشترك بين همه‌ى مسلمانان عالم است. آن كسانى كه دلشان براى تشكيل امت اسلامى ميتپد، بايد بر روى اين نقطه تكيه كنند: رابطه‌ى معنوى و عاطفى با وجود مقدس پيغمبر. يعنى در درجه‌ى اول و به طور جدى، تصميم بر تبعيت از آن بزرگوار در همه‌ى امور. در آيات كريمه‌ى قرآن، درباره‌ى اخلاق پيامبر، درباره‌ى رفتار سياسى پيغمبر، درباره‌ى نوع حاكميت پيغمبر، درباره‌ى احساس پيامبر مكرم نسبت به مردم - چه نسبت به مسلمانها، چه نسبت به غير مسلمانها -  شرح داده شده است. تربيت صحابه‌ى بزرگوار پيامبر در زمان پيغمبر و رفتار آنها، نشان دهنده‌ى آن جهتى است كه در تعليم و تربيت امت اسلامى، مورد نظر اسلام و مورد نظر پيامبر است. بايد اينها را در زندگىِ خودمان پياده كنيم، بايد اينها را عملياتى كنيم؛ صِرف گفتن كفايت نميكند.
 امروز زمينه براى اين مسئله آماده است. بيدارى اسلامى يك حقيقتى است كه اتفاق افتاده است. بعد از دهها سال متمادى تسلط دشمنان اسلام و دشمنان مسلمين بر جوامع اسلامى، چه به شكل استعمار مستقيم، چه به شكل استعمار جديد و استعمار غير مستقيم، چه به صورت سلطه‌ى فرهنگى يا سلطه‌ى اقتصادى يا سلطه‌ى سياسى؛ بعد از سالهاى متمادى كه ملتهاى مسلمان فشرده شدند در زير اين فشارهاى عظيم سلطه‌ى غربى و دولتهاى اروپائى و آمريكائى بر كشورهاشان، بتدريج هسته‌ى بيدارى، يقظه‌ى اسلامى رشد كرده، ثبت شده است و دارد خود را نشان ميدهد. مردم دنياى اسلام امروز احساس ميكنند كه وسيله‌ى عزتشان، وسيله‌ى سربلندى‌شان، وسيله‌ى استقلالشان، اسلام است. به بركت اسلام، همه‌ى آرزوهاى ملىِ يك ملت در دنياى اسلام ميتواند برآورده شود. ملتهاى اسلامى به بركت اسلام ميتوانند در مقابل تسلط غرب، در مقابل تكبر دولتهاى غربى، در مقابل سلطه‌ى ظالمانه‌ى دولتهاى غربى، در مقابل استثمار و استكبار دولتهاى غربى بايستند.
 و غرب مجبور به عقب‌نشينى است؛ امروز شما اين تجربه را در دنياى اسلام مشاهده ميكنيد. سى و چند سال قبل اين مسئله در ايران اتفاق افتاد؛ امروز هم در دنياى اسلام، در شمال آفريقا، اين را مشاهده ميكنيد. قدمها به سمت پيروزى است. البته مشكلات هست؛ ليكن اگر ما بيدار باشيم، مشكلات نميتواند جلوى راه ما سد ايجاد كند. قرآن ميفرمايد: «لن يضرّوكم الّا اذى».(1) بله، اذيت ميكنند، آزار ميكنند، مشكل درست ميكنند؛ اما اگر ما عازم باشيم، به خدا توكل داشته باشيم، تصميم بر حركت داشته باشيم، نميتوانند جلوى راه ما سد ايجاد كنند.
 امروز ملتهاى اسلامى بيدار شده‌اند؛ احساس ميكنند ميتوانند به بركت اسلام، در مقابل دشمنان دنياى اسلام، در مقابل شبكه‌ى فاسد صهيونيستى كه بر سياستهاى دول غربى مسلط است، حرف خود را به كرسى بنشانند. اين پيروزى‌ها خيلى ارزش دارد. «وعدكم اللّه مغانم كثيرة تأخذونها فعجّل لكم هذه» - اين بخشى از وعده‌ى الهى است كه تحقق پيدا كرد - «و كفّ ايدى النّاس عنكم و لتكون ءاية للمؤمنين و يهديكم صراطا مستقيما».(2) هر پيروزى‌اى كه يك ملت در مقابله‌ى با دشمنان و تبليغات و روشها و شيوه‌هاى خباثت‌آلود آنها پيدا ميكند، يك بشارت الهى است، يك آيت الهى است، يك نشانه‌ى الهى است - «و لتكون آية» - كه اگر حركت كرديد، به نتيجه خواهيد رسيد. 
 امروز دنياى اسلام با توطئه‌هاى دشمنان مواجه است. من به شما برادران و خواهران عزيز - چه ايرانى و چه غير ايرانى - عرض بكنم: امروز مهمترين دستاويز دشمن براى مقابله‌ى با بيدارى اسلامى، ايجاد اختلاف است. مسلمان را در مقابل مسلمان قرار دادن، مسلمان را به دست مسلمان از بين بردن، اينها را به هم مشغول كردن؛ چه چيزى بهتر از اين براى دشمنان استقلال اسلامى كه مسلمانان را به هم مشغول كنند؟ از روز اوّلى كه انقلاب اسلامى در ايران پيروز شد، سياست ايجاد اختلاف در ميان ملت ما و كشور ما دنبال شد؛ اما جمهورى اسلامى با قاطعيتِ كامل در مقابل اين مسئله ايستاد. در سطح بين‌الملل اسلامى هم اختلافات مذهبى را مطرح كردند، اما جمهورى اسلامى پرچم اتحاد اسلامى را برافراشت. ما اعلام كرديم، امام بزرگوار ما بارها اين را گفتند، و ملت ايران در زمان ايشان و بعد از ايشان تكرار و تأكيد كردند كه ما معتقد به برادرى اسلامى هستيم.
 ما هر شكافى بين مسلمانان را رد ميكنيم؛ اين درست نقطه‌ى مقابل عوامل دشمنان است كه از هر پديده‌ى كوچكى براى ايجاد اختلاف بين مسلمانان استفاده ميكنند. اگر شما نگاه كنيد، مى‌بينيد امروز سياست دشمنان بيدارى اسلامى در كشورهاى شمال آفريقا هم، ايجاد اختلاف است. سياست استكبار همين است؛ اينها را به جان هم بيندازند، اينها را در مقابل هم قرار دهند.
 علاج اين بيمارى، احساس اتحاد بين مسلمين است؛ ملتهاى مسلمان بايد با هم متحد شوند. در داخل هر كشور، گروههاى مختلف، مذاهب مختلف، جناحهاى مختلف، بايد دست به دست هم بدهند؛ اختلافات فكرى و عقيدتى و سياسى و سليقه‌اى و جناحى را  بر حركتهاى اساسىِ خودشان حاكم نكنند، تا بتوانند در مقابل دشمن بايستند؛ امروز راه، فقط اين است. با انواع حيل دارند تلاش ميكنند ايجاد اختلاف كنند؛ مى‌بينيد شما.  وقتى مسلمانها سرشان به اختلاف با يكديگر مشغول شد، مسئله‌ى فلسطين در حاشيه قرار ميگيرد؛ ايستادگى در مقابل زياده‌خواهى آمريكا و غرب، در حاشيه قرار ميگيرد؛ آنها امكان پيدا ميكنند كه نقشه‌هاى خودشان را عمل كنند.
 امروز مشاهده ميشود كه غربى‌ها يك حركت تازه‌اى را در آفريقا شروع كرده‌اند براى تسلط بر ملتهاى آفريقا، براى حضور مجدد در زندگى مردم آفريقا. وقتى آتش اختلافات روشن شد، دشمن مجال پيدا ميكند كه همه كار انجام دهد. در همسايگى ما در پاكستان، شما ببينيد به بهانه‌ى اختلافات، چه فجايعى را ايجاد ميكنند. در سوريه، شما ببينيد چطور مردمى را به جان مردم ديگرى مى‌اندازند. در بحرين مشاهده كنيد چطور صداى ملتى را به طور كلى خاموش ميكنند؛ يك ملت را از همه‌ى جوانب بايكوت ميكنند. در مصر و در مناطق ديگر، شما ببينيد چطور مردم را در مقابل هم قرار ميدهند. اينها سياستهائى است كه ممكن است انگيزه‌هاى شخصى و اعتقادى از طرف اشخاص داشته باشد، اما نقشه‌ى كلى، نقشه‌ى دشمنان است.
 من كسى را متهم نميكنم به اين كه عالماً و عامداً دارد نقشه‌ى دشمن را انجام ميدهد، اما به طور قطع و يقين ميگويم: هر حركت اختلافى، به هر شكلى، در ميان ملتهاى مسلمان، يا در درون يك كشور ميان افراد آن كشور، بازى كردن در زمينى است كه دشمن آن زمين را تعيين كرده است؛ كمك به دشمن است. مسئله‌ى وحدت را همه بايد جدى بگيرند؛ در درجه‌ى اول، نخبگان؛ نخبگان سياسى، نخبگان دينى، نخبگان دانشگاهى، نخبگان حوزه‌هاى علميه؛ در همه جا. در كشور ما همه مسئله‌ى وحدت را جدى بگيرند. ايجاد اختلاف مذهبى بين گروههاى مختلف مسلمان، خطر بزرگى است. اگر دشمنان بتوانند آتش اختلافات فرقه‌اى را در يك جائى برافروزند، فرونشاندن آن جزو دشوارترين كارهاست. بايد جلوى اين كار را گرفت؛ اين هم نميشود، جز با ابتكار عمل و مجاهدت و اخلاص نخبگان در هر كشورى؛ علما، دانشگاهيان، سياستمداران، كسانى كه داراى نفوذ و تأثيرند؛ براى مردم تشريح كنند نقشه‌ى دشمن را، و نگاه اميدوارانه‌ى دشمن را به ايجاد اختلاف بين مردم، بين كشورهاى اسلامى، بين جناحهاى اسلامى، بين سنى و شيعه، بين گرايشهاى مختلف در مذاهب مختلف اسلامى؛ مردم را آگاه كنند.
 اين خطر بزرگى است كه دشمنان تجربه كردند. انگليسها در اين زمينه داراى تجربه‌هاى طولانى‌اند. ما در تاريخ، در شرح حال اينها ميخوانيم و مى‌بينيم كه چه كارهائى را كردند براى ايجاد اختلاف. اينها بلدند، ديگران هم از اينها ياد گرفتند. مشغول تلاش هستند براى ايجاد اختلاف؛ بايد پرهيز كرد. نبايد با احساسات سطحى و عاميانه، موجب برافروختن اين آتشها شد؛ اين، سرنوشت ملتها را سياه ميكند؛ ملتها را به خاك سياه مينشاند؛ دشمنان اسلام را، دشمنان مسلمين را، دشمنان استقلال را، در كارهاى خودشان موفق ميكند؛ نقشه‌ى آنها را تحقق خواهد بخشيد؛ بايد بيدار بود.
 شعار اتحاد اسلامى، يك شعار مقدس است. امروز اگر پيامبر مكرم اسلام (صلّى اللّه عليه و ءاله) در ميان ما بود، به اقتضاى آيه‌ى شريفه‌ى «عزيز عليه ما عنتّم حريص عليكم بالمؤمنين رئوف رحيم»(3) ما را به اتحاد دعوت ميكرد؛ از ايجاد اختلافاتِ اينچنينى جلوگيرى ميكرد. ما اگر چنانچه علاقه‌مند به نبى مكرم اسلام هستيم، بايد اين خواسته‌ى قطعى آن بزرگوار را تحقق ببخشيم.
از خداوند متعال ميخواهيم به همه‌ى ما توفيق دهد تا بتوانيم به آنچه ميگوئيم، عمل كنيم.
والسّلام عليكم و رحمةاللّه و بركاته‌

 

پنج نفر از نمایندگان مجلس تقاضای تحقیق و تفحص از استانداری تهران را تقدیم کمیسیون امور شوراهای مجلس کردند.

 

به گزارش خبرگزاری فارس، پنج نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی تقاضای تحقیق و تفحص از استانداری تهران را تقدیم کمیسیون امور شوراهای مجلس کردند.

 

کمیسیون امور شوراها نیز پیرو این تقاضا، طی نامه‌ای از مرتضی تمدن استاندار تهران دعوت کرد تا در جلسه روز یکشنبه هفته آینده کمیسیون برای پاسخگویی به پرسش متقاضیان تحقیق و تفحص حضور یابد.

 

موضوع نحوه عملکرد استانداری تهران از جمله محورهای این تقاضاست.

 

اسامی امضاکنندگان تقاضای تحقیق و تفحص از استانداری تهران بدین شرح است: حجت‌الاسلام سیدعلی طاهری نماینده گرگان، عباس قائیدرحمت نماینده درود و ازنا، سیدحسین نقوی نماینده ورامین، روح‌الله بیگی نماینده میاندوآب و شاهین‌دژ و یک امضای ناخوانا.

به گزارش  مهر، در دیداری اعضای راه یافته از لیست صدای ملت به مجلس با رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام داشته اند، از وی خواسته شده تا در انتخابات ریاست جمهوری آینده کاندیدا شود.

 

نمایندگان صدای ملت که در پی این درخواست با پاسخ منفی وی روبرو شده اند، از هاشمی خواسته اند، در صورتی که علاقه ای به کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری آینده ندارد، یک نفر را به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری آینده معرفی و حمایت خود را از این شخص اعلام کند تا علاوه بر حمایت منتخبان راه یافته از فهرست صدای ملت به مجلس، از حمایت حامیان آن ها و نامزدهای این لیست که به مجلس راه نیافته اند نیز، برخودار باشد.

 

در این دیدار رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام بار دیگر بر تشکیل دولت وحدت ملی تاکید کرده و از صدای ملتی ها خواسته تا برای بسط و گسترش این تفکر تلاش کنند.

 

جلسه یاد شده هفته گذشته انجام شده است و افرادی همچون علی مطهری، علیرضا محجوب و ... در آن حضور داشته اند.

 

پیش از این حجت الاسلام حمید رسایی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی تاکید کرده بود که علی مطهری و عده ای از نمایندگان فراکسیون رهروان ولایت قرار است تا با هاشمی دیدار کرده و از وی برای کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری دعوت کنند.

 

علی مطهری همان روز این دیدار انتخاباتی را تکذیب کرده بود. گرچه رسایی بر خبر خود مبنی بر دیدار انتخاباتی علی مطهری و چند تن از نمایندگان مجلس اصرار کرد.

سایت شخصی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی بخش‌هایی از کتاب منتشر نشده «صراحت نامه» را که متن مصاحبه‌ای با رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام در تیرماه 89 است منتشر کرده است. در این مصاحبه آمده است: 

 

سوال: آقای هاشمی! تا الان نامه‌ای نوشته‌اید که از نوشتن آن پشیمان شده باشید؟ 

 

پاسخ: نه.

 

سوال: انگیزه شما از نگارش آن نامه به مقام معظم رهبری (در سال 88) چه بود؟ چه چیزی شما را مجبور به انتشار آن نامه کرده بود؟

 

پاسخ: دیدم کار بسیار زشتی انجام شد. همه می‌‌دانستند که نسبت به دیگر نامزدها بی‌طرف هستم کاری نداشتم که مردم به چه کسی رای می‌‌دهند. ولی همه می‌‌دانستند که روحیه کاری من با این شیوه اداره جامعه سازگار نیست. متاسفانه در مناظره، آقای احمدی‌نژاد حرف‌هایی را زده بود که غیرواقعی بود. تاسف بیشتر از این بود که همان حرف‌های دروغ را پایه تبلیغات خویش قرار دادند و در اجتماعات از آنها سوءاستفاده می‌‌کردند. انتظار من و همه دلسوزان واقعی نظام این بود که رهبری عکس‌العمل نشان دهند. چون من تنها نبودم.

 

در آن مناظره شما نوعی ستیز با روحانیت را مشاهده کردید که به بهانه مخالفت با اشخاص همه دستاوردهای انقلاب را حراج گذاشت و این‌گونه القا کرد که روحانیت در اداره جامعه کارآیی ندارد.

در سالگرد رحلت امام در مرقد به ایشان گفتم حرف‌های ناقص گفته‌اند. ترجیح می‌دهم خودشان اصلاح کنند وگرنه ناچارم توضیح بدهم. چند روز هم صبر کردم و جوابی ندیدم. پس از آن نامه‌ای تهیه کردم. چون می‌‌بایست جواب آن حرف‌ها داده می‌‌شد. می‌‌گویند چرا قبل از انتخابات نامه را دادم. این سوال دیگر سفسطه است؛ چون مگر ایشان هدفی غیر از انتخابات در طرح آن مباحث خلاف واقع داشت؟ نامه را تهیه کردم و در آخرین فرصت قبل از انتخابات که عصر سه‌شنبه بود، برای رهبری فرستادم... در آخرین لحظاتی که می‌‌خواستم خدمت ایشان بروم، منتشر کردم. وقتی رفتم، ایشان گفتند: داشتم نامه شما را از روی کامپیوتر می‌‌خواندم. یعنی پس از اینکه پخش شده بود هم، هنوز متن اصلی را به ایشان نداده بودند. پرسیدم از نظر شما چگونه بود؟ گفتند: از لحاظ محتوا هیچ ملاحظه‌ای ندارم و فقط یک نکته دارم که آقای احمدی‌نژاد شخص شما را به فساد متهم نکرد و درباره بچه‌های شما گفت. گفتم: فضا به‌گونه‌ای بود که اگرچه از من اسم نبرد، اما همه چیز متوجه من شد. ایشان گفتند: واقعا هیچ ملاحظه‌ای روی نامه ندارم. ولی اگر جای شما بودم، بعد از انتخابات منتشر می‌‌کردم. گفتم: خواست خدا بود که شما تا قبل از انتشار نبینید، چون اگر می‌‌خواندید و به من می‌‌گفتید، منتشر نمی‌کردم و این مناسب نبود. چون اگر بعد از انتخابات منتشر می‌‌کردم دو حالت داشت: اگر آقای احمدی‌نژاد شکست بخورد که درست نیست با ایشان درگیر شوم. چون اخلاقا کار درستی نیست. اگر هم پیروز شود که اصلا درست نیست با منتخب مردم درگیر شوم و جشن انتخابات را در کام مردم تلخ کنم. ولی الان حق من است که جواب بدهم و دادم. ایشان هم در مقابل این منطق من اعتراض نکرد.

 

سوال: ولی به نظر می‌‌رسد این نامه روابط شما را با ایشان دچار تغییرات کرده است؟

 

پاسخ: نه، ایشان صراحتا گفتند که هیچ ملاحظه‌ای درباره محتوای نامه ندارم. حتی در همان جلسه گفتند: به حق از من انتظار دارید که جواب بدهم. صلاح ندیدم که پیش از انتخابات جواب بدهم، چون روی حضور مردم تاثیر می‌‌گذارد. ولی بعد از انتخابات جواب می‌‌دهم. حتی گفتند که به آقای احمدی‌نژاد هم گفتم که حرف‌های ناحقی زدید و جواب شما را می‌‌دهم. واقعا هیچ وقت ایشان به خاطر نامه از من گله نکردند. چون روابط ما به‌گونه‌ای است که اگر گله هم داشته باشند، می‌‌گویند. الحمدلله همکاری 60 ساله ما به‌گونه‌ای است که با هم رودربایستی نداریم.